Vannacht was het Roos die mij wakker hield. Ik heb het hier nog nooit over haar gehad maar ze komt elke dag ff langs bij me. Vannacht alleen wat langer dan normaal. Roos is mijn dochter, mijn eerste kind, ik heb haar alleen al bijna 24 jaar niet gezien. In december is ze jarig, ieder jaar weer. En het is bijna december, dan krijg je dat.
De eerste 6 jaar van haar leven heb ik, voor een deel, mogen meemaken maar daarna vonden haar moeder en nieuwe papa het beter als ik haar niet meer zag. Er waren wat dingen voorgevallen en Roos had ondertussen nog een zusje en een broertje erbij gekregen, ik was teveel. Daar ben ik niet boos over, ik vond en vind het ontzettend jammer maar als vader van een samengesteld gezin begrijp ik het ook wel. Hier ga ik verder niet op in, dat is een stukkie op zichzelf.
Maar tis een lange tijd om haar te missen, ik heb haar totdat ze 18 werd op haar verjaardag een kaart of een cadeautje gestuurd maar ben daar toen mee opgehouden. Ik hoopte dat ze, als ze volwassen was, contact met me zou opnemen maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Toch komt ze elke dag nog ff langs en ze ziet er nog steeds hetzelfde uit als toen ze 6 was, al heb ik wel eens foto’s van haar gezien dat ze ouder was, maar dat is niet life, mijn herinneringen wel.
Wie weet komt ze ooit eens langs zodat ik mijn herinneringen aan kan passen. Mij vinden is niet zo moeilijk, ff googlen is genoeg. Ik mis je al zolang lieve Roos…
Één reactie op “28 november 2024, Poeh weer een lange nacht.”
Ik hoop dat jullie elkaar weer vonden, dat moet!