“Hier meer dan 1500! Wie bied 2000?” Er wordt over gepraat en geschreven alsof het koffiekopjes zijn. Iedere dag sterven er jonge, vitale mannen. Voor volk en vaderland, wat een wereld.
Sorry hoor, maar ik lees dat dan en dan zie ik Ivan van 24 voor me. Bang, koud en modderig, verloren in een destructieve wereld. Op een gegeven moment zit er niets anders voor hem op dan dood te gaan, in de weet dat er vast wel een militair deskundige met een uitleg komt waarom hij is opgeofferd. Voor welk strategisch doel of afleidingsmanoeuvre. Nuttig dat was het, iets minder voor Ivan.
30.000 Oekraïense soldaten zijn Koersk binnen getrokken is de schatting van de Russen. Koersk is een ongelooflijk uitgestrekt gebied, qua land oppervlakte ongeveer net zo groot als Nederland met iets meer dan 1 miljoen inwoners, 1,2 om precies te zijn. Bossen heb je veel in Koersk, heul veul bossen. Veel van die 30.000 soldaten zitten nu in die bossen, nou veel, rond de 20.000 zijn niet meer in leven.
In Ugledar heeft een Oekraïense commandant zichzelf doodgeschoten. Hij had er geen zin meer in om zijn jongens de oorlog in te sturen. Oorlog, wat een waanzin. En wij financieren dit, tis om te kotsen…
