Fascinerend vind ik alle commentaren over waarom we zoveel stormen achter elkaar hebben. Klimaatverandering is natuurlijk boosdoener nummer 1 en dan heb je nog een hoop gedoe over golfstromen die wel of niet actief zijn. Ik heb echt geprobeerd te snappen waar zo’n deskundige het over heeft maar tis me niet gelukt mijn aandacht erbij te houden.
Nou ben ik natuurlijk geen weerdeskundige, verre van. Ik ben een weercriticus, als rasechte NL’der ben ik getraind op zeiken over het weer. Maar als criticus heb ik wel een theorie over waar al die stormen en depressies vandaan komen, volgens mij zijn wij zelf de boosdoener.
Alles is 1, alles bestaat uit dezelfde atomen en neutronen, alles is energie. De onrust die wij mensen in onze harten creëren moet op een gegeven moment ergens heen. Al de angst die zich de afgelopen 2 jaren heeft opgebouwd, alle haat en verdeling, de verwijten en de spanningen tussen voorheen vrienden of familie, komen nu vrij in Dudley, Eunice en Franklin. Het zijn door ons opgebouwde, slechte, emoties die over de wereld razen, op zoek naar rust. Op zoek naar veiligheid.
Wat er om ons heen gebeurt is een reflectie van wat er in onszelf plaatsvind. Het weer is een weerspiegeling van ons gemoed. Ik voorspel nog vele stormen dit jaar, er is haat genoeg om het maandenlang te laten waaien. Ik las ooit een boek over de Hopi indianen die in staat waren regen te maken of de zon te doen laten schijnen. Dansend en zingend zorgden ze voor de juiste energiestromen. We zijn zoveel meer dan ons is verteld en aangeleerd. Het is zo zonde, we kunnen zoveel beter.
