Ik weet ik zou me niet door jullie moeten laten tegenhouden maar dat lukt me niet. Nieuwsgierigheid, zogenaamd verantwoordelijkheidsgevoel en opgedrongen normen en waarden weerhouden me daarvan. Alsof ik ergens verantwoordelijk voor kan zijn, ik kan mijn eigen leven niet eens op orde krijgen.
Het is zoveel makkelijker om liefde te vinden daar waar geen mensen zijn. Er wordt veel geroepen over liefde en licht door allerlei wakkere groeperingen. Ik roep het zelf om de haverklap. Maar vannacht vroeg ik me af of ik wel in staat ben lief te hebben. Of ik liefde niet verwar met een andere emotie.
Ik ben nu al 3 uur met dit stukkie bezig en het schiet niet op. Elke x schrijf ik iets op en dan pleur ik het weer weg. Tis al 8 uur geweest ik moet gaan eten. Mijn maag knort. Ik kom hier op terug! Tis een lastig onderwerp. Sorry vandaag geen compleet stukkie, ik kom er niet uit. Morgen weer een nieuwe nacht, fijne dag kids…
