Das toch vreemd, dat doe je toch niet? Maar wij mensen doen dat ook. Het is de angst voor het onbekende en de zekerheid van wat je hebt wat je doet blijven. En hoop! Hoop dat het beter gaat worden, meestal tegen beter weten in.
Maar het wordt bijna nooit beter. De reden dat baasies slecht zijn voor honden heeft altijd een achterliggende reden. Niemand is slecht geboren, we worden zo gemaakt. En onze geest is zo creatief dat het uitlaatkleppen zoekt om onze wanhoop, verdriet of twijfel te doen laten verdwijnen door bepaalde handelingen te verrichten die rust of plezier bieden. Zo ga ik als ik heel verdrietig ben soep maken en eten, das mijn troost.
Het is ongelooflijk hoe lang mensen kunnen blijven geloven dat het weer goed komt. Er zijn miljoenen vrouwen op de wereld die bij hun gewelddadige man blijven vanwege angst en hoop. Hoop omdat hij vroeger zo’n lieverd was, of omdat hij zo’n knapperd is waar je het niet van verwacht.
Wij zijn nu als land aan het hopen dat het weer goed komt. Dat onze baas het beste met ons voorheeft. Net als de hond, of de vrouw blijven we geloven in wat we denken te kennen. Blijven we hopen dat hij ons niet meer zal slaan maar soep komt eten….
