TV, PlayStation of computers waren er niet dus speelden we met buurmeisjes of jongetjes. Moeders lieten je buitenspelen zonder op te letten of je iets verkeerd deed. Zo deelde ik mijn snot met Linda toen ik 2 was, likte ik een snoepje van de straat en gaf hem daarna aan Peter de buurjongen die hem met smaak opat. Met Anthonie sprong ik slootje op mijn 6de wat vaak natte kleren tot gevolg had en een paar slokken slootwater.
Na school moest ik me altijd omkleden in mijn vieze kleren! Dat kennen jullie niet meer, een setje kleren die je aandoet om buiten te spelen zodat je niet alle kleren vies en kapot maakte. Dat vergat ik vaak waardoor ik vrij veel setjes vieze kleren bezat. Vies worden, snot uitdelen, bacteriën snoepen was voor mij normaal, ik hield ervan.
Op dit moment leren we kinderen tussen de 0 en 6 jaar dat ze hun handjes vaak moeten wassen. Dat een mondkapje goed is. Dat vies worden slecht is en dat bacteriën je doden. We leren ze dat je afstand moet houden van elkaar want dan hou je van elkaar. Dat knuffelen dodelijk kan zijn. We zetten gezonde kinderen in quarantaine voor een ziekte waar ze niet bevattelijk voor zijn en onthouden ze fysiek contact. Dat is voor kinderen van nu normaal. Angstig zijn voor elkaar.
Categorieën