“Yesterday we did Amsterdam, wauw the Bulldog man we were stoned.” Er is in 30 jaar niet veel veranderd. Ik ging in een hoekje zitten om mezelf eens ff flink zielig te gaan voelen. En toen kwam Mark binnen, fles wijn in zijn hand schreeuwend: I’m the biggest Rock&Roll star in the world” ik riep terug, “Yes you are”. Vraag me niet waarom ik dat zei, het was er uit voor ik er erg in had. Mark keek mij aan, liep op mij af en ging naast me zitten. Bij het binnenlopen wankelde hij een beetje, alsof hij dronken was. Nu hij naast me zat was hij broodnuchter en man wat heeft hij me veel geleerd. Mark was denk ik een paar jaar jonger dan ik nu, hij had op jonge leeftijd gekozen voor een zwervend bestaan. Hij vertelde me over zijn angsten, het alleen zijn en de mooie momenten. Uren hebben we gesproken, wijzere lessen heb ik daarvoor en sindsdien nooit meer gehad. Mark zag waar ik was, en hielp mij zonder te vragen. Hij sprak Italiaans, zette mij op een taxi, gaf de chauffeur geld, gaf mij geld om het hotel te betalen waar hij me heen stuurde, draaide zich om toen de taxi wegreed en begon weer te schreeuwen over Rock&Roll.
