Koert Krouwel

Ik mag nu bij een man logeren die daar een stuk verder in is dan moi. Wat zeg ik, een stuk? Mijlen verder…

En daar leer ik veel van, heel veel. Nu is de beste man, gelukkig, een stuk ouder dan moi, ik ben van ’68, Alex komt uit ’66, hij is al veeeel langer bezig,  ik heb dus nog ff. Alex leert mij, zonder dat tie zich daarvan bewust is, wat erbij komt kijken om echt dienstbaar te zijn. Om niet te oordelen of veroordelen, om lief te hebben en vanuit nederigheid te handelen. Hij doet dat van nature, ik moet het mezelf aanleren. En de vraag is dan, gaat dat lukken?

Nu geloof ik niet in toeval, ik ben hier dan ook niet voor niets. God geeft mij de kans om te begrijpen wat ik schrijf. Want schrijven over nederigheid is leuk maar het zelf toepassen in dit leven is heel wat anders. Alex doet dat, Alex is in staat om ruimte te zoeken waar in mijn ogen alleen een botsing mogelijk is. Nu komt die botsing ook wel maar doordat er naar ruimte werd gezocht voordat die botsing plaatsvond valt de schade mee. Alex zoekt die ruimte niet bij een ander maar heeft hem zelf paraat, ik vind dat zo knap, ik ga er altijd het liefst vol in, knallen met die ballen.

Maar goed, ik weet weer waar ik sta, in de kinderschoenen. Op zich is dat ook wel weer mooi want dat betekent dat ik nog wat te doen heb op deze aardkloot. Het is veel makkelijker om over nederigheid te schrijven dan om het te zijn. Nederig en barmhartig zijn, ik moet nog zoveel leren. Dank U Heer dat ik hier mag zijn.

Vandaag hopelijk de motor erin. En dan zo snel mogelijk de boot het water in, het is tijd. Gisteren geschuurd, gehoosd en geverfd. Je hoort me verder niet klagen want we boffen met het weer, heerlijk! Ik ben sowieso een bofkontje, maar dat wist ik al.

De vijfde kolonne, ze worden langzaam wakker. De kranten spreken van vreedzame demonstraties, ik hoop dat het volk dit keer wat verder durft te kijken. Das lastig, dat begrijp ik, maar er is niet zoveel tijd meer. Je kan ook lekker doorgaan met je leventje en denken na mijn de zondvloed, dat kan.

Dit was gisteren in Amsterdam. Joodse studenten werden vriendelijk ontvangen door de “demonstranten”. Is er iemand die gelooft dat dit studenten zijn? De vijfde kolonne, ze zijn wakker.

En dan hebben we er pfas bij, in een sloot in Fryslan, een enorme vondst. Morgen zijn het de tesla’s die vervuilen, overmorgen de zonnepanelen en de windmolens. Niet dat we niet wisten dat die dingen niet functioneren maar ach, financieel gaat het ons goed, fuck de kinderen, ik kan wel janken…

Veel te druk naar mijn zin. Wat zal ik blij zijn als de Mithrandir weer in het water ligt. Dan minimaal een dag of twee ergens ver weg op een onbewoond eiland gaan liggen en uithuilen. Daar is het tijd voor.

Maar het 10 pk motortje, die ik een paar maanden geleden op de kop heb getikt, doet het weer! Na een jaar of 20 te hebben stilgestaan heeft DJ hem weer aan de praat gekregen. Nu moet tie nog de boot in, dat gebeurt hopelijk morgen. Vandaag de boot een extra likje verf geven. Tijdens het transport zijn er een paar plekjes ontstaan. Niet de moeite maar beter om er een likje verf op te smeren.

Het is veel, emotioneel zit ik er best wel doorheen. Maar ik moet door, geen tijd om te miepen. Zo moet ik vandaag ook mijn vleermuisonderzoeksrondes gaan inplannen. 34 heb ik er in totaal. Vanaf 15 mei mag je, in principe, de straat op om ze te gaan tellen volgens het protocol maar hier in Fryslan gaat het natuurlijk net ff anders. Hier verblijven ook soorten die pas na 1 juni goed gedetermineerd kunnen worden, dat moet ff goed uitgezocht worden, daar moet ik mee aan de slag.

Tis gelukkig mooi weer, heerlijk dat zonnetje op mijn bolletje. Ik kan de energie goed gebruiken. Kop op Koertje, alles zal recht kome…

Linn is op Ibiza en Sam heeft honger, maar goed, dat heeft tie altijd. En ik lieg dat ik verhuisd ben, zover is het nog lang niet, de Mithrandir ligt nog niet eens in het water. Er moet nog heel wat gebeuren.

Het was een emotionele lange dag gisteren. Maar ik heb het droog gehouden. Heerlijk was het dat ik Linn naar het vliegveld mocht brengen met haar onmogelijk zware tassen. De zwaarste was 29 kilo, hoppa. Drie had ze er in totaal maar ze gaat ook 5 maanden weg als het goed is, en het komt goed…

5 maanden is ze verlost van het gezeik van der vader over al het onrecht in de wereld. Zo las ik zonet deze zin in een artikel in het Parool over hoe goed het met onze economie gaat:  “Die schok was vooral groot door de oorlog in Oekraïne: Europa was verslaafd aan het goedkope Russische gas en de Russen draaiden die kraan grotendeels dicht toen Europa de kant van Oekraïne koos in de oorlog.” Wat een flagrante leugen! Maar het staat er gewoon. In een officieel artikel in een gerenommeerde krant! Ik vind het echt ongekend, helaas heb ik Linn niet meer om tegen te mopperen. Over 20 jaar leren onze kinderen dat de poetin ons gas afsloot en dat hij een boze nare man was. En dat wij daar, door vol in te zetten op groene energie, beter uitkwamen. Ik moet er echt van braken, heel veel van braken.

Vandaag aan het werk met de boot, daarnaast moet ik samen met Ruben vleermuisonderzoeksdiensten gaan inplannen (mooi Wordfeud woord) Druk druk druk… Fijne dag😘

Vandaag zou ik Linn, met een gigantische tas die ruim 30 kilo weegt een rugzak en een kleiner tasje naar station Hengelo brengen zodat ze naar vliegveld Rotjeknor kan reizen. Maar dat gaat niet door want de buuf kwam, gisterenavond, langs en die bood haar autooootje aan. Of ik die ff wilde lenen, want dat is toch veel fijner voor Linn en mij. En dan wordt ik, tegenwoordig, wat emotioneel, dat iemand dat zomaar aanbied, dat zo iemand naast ons woont, dat is geen toeval.

Linn zag er best tegenop om met al die tassen, die loodzwaar zijn, alleen naar Rotterdam te moeten met de trein. Vliegveld Rotterdam heeft namelijk geen station, je moet nog een stukkie met de bus vanaf het centraal. Dat hoeft nu dus niet, ik kan haar voor de deur afzetten, wat een weelde!

En als ze weg is moet ik me maar eens met mijn eigen sores gaan bezighouden want daar moet ook nog wel het 1 en ander gebeuren. Edoch, deze dag is voor Linn, Sam en moi, we nemen afscheid van een prachtige tijd. Iedere dag dat ik met haar samen mocht zijn was een feestje en die gaan we koesteren. De aankomend maanden gaan we feesten zonder elkaar, dat gaat toch anders zijn. Maar ik kijk met spanning uit naar de aankomende maanden. Ik ga samen met Ruben/Robin op vleermuizenjacht en Linn gaat zich vermaken op het strand van Ibiza, het kan slechter!

Ik vertrouw volledig op U Heer. U gaf mij gisterenavond weer een duidelijk voorbeeld dat U voor ons zorgt. Ik leg mijn leven in uw handen Heer, U weet wat ik nodig heb om gelukkig te zijn. Zodra ik mij zorgen maak komt U met een oplossing, brengt U een redder in nood. Altijd uit onverwachte hoek maar altijd op tijd. Ik merk, Heer, dat zodra ik mijn geluk zelf probeer te sturen, ga denken dat ik er recht op heb en niet snap waarom het niet lukt, ik iets nastreef wat niet Uw weg is Heer. Uw weg voor mij als nietig wezen. Nederig, dat woord speelt al de hele nacht door mijn hoofd, Uw goedheid is zo groot dat alleen nederigheid mij rest. Dank U Heer, voor alles, vandaag onder andere voor het autoootje, dank U dat ik in Uw naam leven mag.

Alles wat fout kon gaan ging fout. En vandaag dag nummer 2 want we zijn er nog niet, vandaag gaan we Linn der spullen verhuizen. Ik ben, gisteren, mijn telefoon verloren, gewoon dat ding op de huurauto laten liggen en gaan rijden. Is niet de eerste x dat ik op zo’n manier een telefoon kwijt raak, over ezels gesproken. Maar gelukkig issie weer gevonden en krijg ik hem morgen weer terug! Ik had anders toch wel een groot probleem gehad. En ik hou niet van problemen.

Maar er ging veel meer fout, vooral door miscommunicatie van mijn kant, ik ben er niet helemaal bij, sorry. Het afscheid komt nu wel heel dichtbij. En al is het maar 1 seizoen, man, man wat zal ik haar gaan missen.

Er komt verder niet veel uit vandaag, ik zit in een dipje. Morgen weer misschien. Op naar 2 minuten stilte, voor God en Vaderland. Het wordt vast een gedenkwaardige dag.

Althans een deel van de spullen. Kheb een autooootje gehuurd en nu moet ik aan de bak. Toch wel lekker hoor verhuizen met een autooootje, dat gaat beter dan met trein of bus. Maar tis ook triest dat ik een autooootje nodig heb. In december kwamen we hier in Hengelo aan met de trein vanuit Zwitserland, in 5 maanden tijd hebben we alweer zoveel zooi verzameld dat ik nu een autooootje nodig heb om te verhuizen.

Ik ga vandaag naar Fryslan, de boot moet schoon zodat ik er weer in kan wonen, en dan morgen de spullen van Linn wegbrengen.  We hebben hier een mooie tijd gehad! Ik heb een hoop geleerd van mijn baantje als cheffie bij de ontheemden en nu mag ik me junior ecoloog gaan noemen, persoonlijk vind ik peuter ecoloog beter klinken, junior voel ik me nog niet.

Ik ben erg benieuwd hoe Sam het gaat vinden om weer op de boot te zijn. Zou hij het herkennen? Blij zijn? Of denken, Nee hè, moet ik nou echt weer met jou op die schommelende badkuip wonen? Ik denk dattie het wel leuk vind. Sam houd van water en zwemmen. Daarnaast hij zal wel moeten…

Enerverende tijden komen er weer aan! Wat gaat de toekomst brengen? Volgens Mar Mari Emmanuel, de Bishop in Australië die een paar weken geleden werd neergestoken tijdens een dienst, life op youtube (maar, dus, gelukkig nog leeft), leven we in de eindtijd. Het ziet er ook niet best uit als je een beetje om je heen kijkt. Maar zoals ieder einde weer het begin is van een nieuw avontuur zal dat ook wel met de eindtijd zo zijn. Laten we het de begintijd noemen, en dan ga ik vast beginnen.

Opladen, daar was ik aan toe. Wandelen met Sam op m’n slippertjes is toch heel anders dan met snowboots aan. Ik ben er trouwens achter gekomen dat ik deze winter een paar kilo ben aangekomen. Linn zorgt te goed voor me, tis maar goed dat ze een paar maandjes naar Ibiza gaat. Kan ik op rantsoen, ff die kilooootjes eraf.

Gisteren moesten we op pad voor sexy strand kleding, want het strand wordt Linn’s werkterrein. Gelukkig mocht ik met Sam buiten blijven zitten en wat doe je dan? Dan ga je een lekkere Johnny Cake halen op de markt bij 2 Antilliaanse dames. Geweldige vrouwen btw, staan daar met z’n tweeën in zo’n klein foodtruckje dik en chagrijnig te wezen. Voordat je je Johnny Cake met stoof in je hand hebt ben je een kwartiertje verder en ondertussen sta je daar voor dat foodtruckje en kijken die dames je donker aan en praten in een onverstaanbare taal tegen elkaar. Tis net een toneelstuk, maar wat een lekker broodje! 

Daar komen die kilooootjes vandaan, en daar heb ik op de Mithrandir geen last van. Op het water staan geen foodtruckjes met Johnny Cake’s. Hmm dit weer doet mij verlangen naar het water, maar het zal weer wennen zijn om alleen te zijn. Zonder Linn, ik ga haar missen. Maar gelukkig heb ik Sam! Die wijkt niet van mijn zijde, we gaan er een mooie zomer van maken.

Waar ga ik het over hebben? Ga ik aandacht besteden aan het negatieve of knal ik er een positief stukkie in? Ga ik het hebben over ” de avonturen van  pinokkio in Istanbul” of over mijn dag gisteren? Nee, sorry, ik kan het pinokkio verhaal niet zomaar wegjorissen. joris is tenslotte de hoofdrolspeler, al sinds 1996. Het moet eruit.

In ’96 was recep e nog burgemeester van Istanbul, en al sinds die tijd kennen pinokkio en recep elkaar. Als beste vriendje van joris (wat klinkt dat smerig in dit verband) was pinokkio zeer begaan met zijn lot nadat joris, in een hotel in Istanbul, was opgepakt met 2 minderjarige jongetjes die hij van achteren probeerde te nemen. Dat mag niet. Niet in Nederland, en niet in Turkije. Voor dit feit was joris, de hoogste baas, de  directeur generaal van het ministerie van justitie van ons landje, opgepakt en recep e was in die tijd burgervader, de hoogste baas van de politie in Istanbul. Het is pinokkio en zijn trawanten gelukt om joris weer naar Nederland te krijgen op voorwaarde dat hij hier berecht zou worden. Das niet gebeurd, joris is vrijgesproken, hij loopt nog altijd vrij rond.

Hoessein Baybasin, een Turkse Koerd zit wel vast, in Nederland, al sinds ”97. Niet voor het misbruiken van Nederlandse jongetjes maar omdat hij een drugssmokkelaar zou zijn. 27 jaar zit de man al in de gevangenis, voor drugssmokkel, in Nederland, ongelooflijk. Hoessein is vast geen heilige, heeft gewerkt voor de Turkse overheid voordat hij een Koerdisch verzetsstrijder werd. Dat is de reden dat Hoessein veel weet over de arrestatie van joris.

Een Nederlandse erkende klokkenluider, Huig Plug genaamd, geloofd in zijn onschuld en heeft daarvoor al meerdere malen in de gevangenis gezeten omdat pinokkio en zijn trawanten aangifte van bedreiging en stalking tegen Huig hebben gedaan. Nu is Huig vast een irritant mannetje maar ik volg hem al jaren, de man is geen bedreiger, de man is volstrekt geweldloos hij weet alleen zoveel over alle corrupte en duistere zaken in de Nederlandse politiek, en publiceert daar zo openlijk over op social media dat pinokkio en zijn vrienden er gek van worden en dan laten ze Huig maar oppakken. Zo werkt dat in Nederland.

En nu mag pinokkio van recep e baasje navo worden. Ik kwam het onderstaande filmpje tegen.

Ik word zo triest van dit soort filmpjes. Deze mannen heersen over de wereld, maar ze kunnen elkaar niet eens normaal begroeten. Alles is een spel, we zijn de kleuterschool niet ontgroeid. Alleen zijn kleuters ontwapenend en zijn deze mannen tot de tanden toe bewapend, al moet pinokkio zijn arsenaal wat aan gaan vullen. recep en pinokkio, xi, biden, tRump, de poetin en heksje ursula, we gaan nog een hoop lol aan ze beleven!

Heb net mijn laatste praktijkles gevolgd. We hebben zwermende vleermuizen gezien, invliegers gespot en sociale vleermuispraatjes opgenomen. Het was een productieve ochtend ondanks het mottende weer. Ik zou nu klaar moeten zijn om alleen op pad te gaan, nou zo voelt het nog niet helemaal.

Niet dat ik er geen vertrouwen in heb, verre van dat, het gaat vast goedkomen maar nog een beetje oefenen kan geen kwaad. Professioneel vleermuisspotter kan ik bijna op mijn CV zetten, wie had dat gedacht…

Of ik dit baantje lang kan uitoefenen is nog maar de vraag. Gisterenavond vond ik een lang artikel in het ad over een nieuwe manier om huizen te controleren op vleermuizen. Want laten we eerlijk zijn, tis natuurlijk een ramp als je wilt verbouwen en het vermoeden is er dat er vleermuizen zijn. Dan moet je mij, en mijn collega’s, een paar maanden inhuren om dat te controleren, en dat kost bakken vol met geld, daar zit je niet op te wachten als je aan het verbouwen bent. Dus zijn intelligente mensen al een tijdje bezig om slimmere manieren te vinden om te controleren of er vleermuizen in een huis zitten, en die hebben ze waarschijnlijk gevonden. Nou gaat het nog wel een tijdje duren voordat die nieuwe methode helemaal is goedgekeurd en geaccepteerd is door de ‘bescherm de vleermuis’ verenigingen maar dat er gewerkt wordt aan een handigere methode om die beestjes te determineren dat is duidelijk en begrijpelijk!

Nu weer terug naar Hengelo, laatste dagen samen met Linn in ons chaletje. Dat gaat wennen worden als Linn weg is, man, wat zal ik haar gaan missen. Maar wat een geweldige tijd hebben we gehad! Wat een avonturen en belevenissen. Ik heb weer iets om met veel plezier op terug te kijken, ik ben een gezegend mens. Dank U Heer.