Koert Krouwel

Midden in de nacht dus… We rijden iets voor Keulen, wat een drama🤠. Er was geen hotelletje te vinden dus zijn we maar doorgereden. Rond half vijf thuis, dat is niets voor een man van bijna zestig.

Aan de andere kant, nu zijn we morgen wel thuis! Dat is ook wat waard. Het was een drama op de weg, Italië heeft zeker anderhalf uur langer geduurd dan nodig was vanwege wegopbrekingen. En dan Zwitserland! De Gotthard tunnel is een tweebaansweg, hoe dan? Maar goed genoeg gezeurd, wat was het een feestje afgelopen week. En wat zal ik lekker slapen over een uur of drie.

We zijn in Nederland, tis half vier. We zijn vlakbij Apeldoorn. Afgelopen uren heb ik ff gereden en nu mijn stukkie afmaken en dan zo naar bed. Wat is autorijden vermoeiend in een land als Duitsland. Vooral tussen Keulen en Arnhem. Één en al opbrekingen, maar goed daar heb ik het al over gehad.

Dit gaat mijn vroegste stukkie ooit worden! Tsja, om acht uur eruit ga ik niet redden. Aankomende week nog een weekje varen en dan zit dat er weer op. Op zoek naar nieuwe kansen! Dat gaat vast goed komen🤠

Kort maar wat heb ik genoten! Gisteren ben ik samen met Linn naar San Gimignano gereden, met z’n tweetjes, wat hebben we genoten!

Sam Gimignano is een middeleeuws dorpje hier niet zover vandaan waar de tijd een beetje heeft stilgestaan. Het historische centrum wordt opgesierd door veertien hoge torens die, zo’n duizend jaar geleden, door rivaliserende, rijke dorpsbewoners zijn gebouwd. Tegenwoordig is het overgenomen door toeristen maar ondanks dat was het erg leuk om te zien!

Maar nu weer naar Nederland! En volgende week weer varen, ik ben een gelukkig mens! Dank U.

Wat een prachtige muurschilderingen, wat een rust, wat een sereniteit. Er waren een hoop borden met teksten erop over het klooster alleen waren die allemaal in het Italiaans, en mijn Italiaans is wat roestig, helaas. Ik moet nog een keer opzoek naar het klooster, op internet, om er wat meer over te weten, daar heb ik nog geen tijd voor gehad, das wel jammer.

Want gisterenmiddag waren we uitgenodigd voor een Asado (Argentijnse BBQ) bij vrienden van Linn. Man, man wat hebben we heerlijk gegeten. En vandaag gaan we op truffeljacht, ik ben tenslotte in het truffel walhalla! Druk, druk, druk…

Wat een verhaal is dat! Nu gaat het bij mij wel vaker niet echt van een leien dakje maar dit slaat echt alles.

Toen we, dinsdag, in de buurt waren van het dorpje waar de B&B zich bevind belde ik de eigenaar. De man schreeuwde meteen door de phone dattie ziek was maar dat we wel mochten komen als we dat niet erg vonden. Wij gaven aan dat we moe waren en dat we graag gebruik maakten van zijn B&B. We moesten nog wat eten en dan zouden we rond acht uur ’s avonds bij hem aanbellen.

Om acht uur stonden we voor zijn deur maar alles was dicht. Ik belde de man op en hij schreeuwde door de telefoon dattie in het ziekenhuis zat maar er wel aan zou komen. Tien minuten later stond er een lopend mondvod voor onze neus. Nu heb ik niet zoveel met lopende mondvodden dus hield ik me wat afzijdig, dat was maar goed ook. De man begon meteen over dat we de volgende dag misschien maar wat anders moesten zoeken. Dat hij erg ziek was maar niet wist wat het was en daarom weer naar het ziekenhuis ging en dat we het dan de volgende dag wel gingen bespreken. Wij waren allang blij dat we voor deze nacht een bed hadden.

De volgende ochtend zijn we rond een uur of negen naar een koffiebar gereden omdat er in het appartement niets te vinden was. Geweldig die Italiaanse koffie barretjes! Twee koffie, één thee en twee sandwiches, negen euro! €1,20 voor een kopje koffie! Ongelooflijk… Maar daar had ik het niet over.

Weer terug bij de B&B stond de eigenaar, het lopende mondvod, ons al op te wachten, we moesten meteen weg, hij was ziek en had er geen zin in. Hij was tot de conclusie gekomen dat hij ons niet nog drie dagen in huis wilde hebben, we moesten weg. En het gekke is, ik heb echt geen woord met de man gesproken, het ligt echt niet aan mij.

En nu liggen we in het kasteel waar Linn werkt, zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel🤠…

Gisterenavond pizza gegeten. Nu ben ik niet zo van de pizza, ik neem graag lasagna of ravioli als ik naar een Italiaans restaurant ga. Maar bij deze pizzeria moest ik het proberen, dat was het advies.

Wat denk je bijvoorbeeld van een calzone met eekhoorntjesbrood, vers uit het bos. Een pizza met truffel voor €13,00, ongelooflijk toch? Ik deelde mijn pizza met Linn, zo konden we twee verschillende pizza’s nemen. Natuurlijk eentje met truffel maar die andere vond ik eigenlijk nog specialer, een pizza met mortadella, pistachenootjes, citroenrasp en een grote bol Buratta, dat is het, meer niet. Geen tomatensaus of andere kaas. Ik vond het echt lekker!

De Italiaanse keuken is eigenlijk best saai kwamen we achter. Een paar ingrediënten en that’s it. In Toscane gebruiken ze ook nog eens heel weinig zout en peper omdat ze daar, een paar eeuwen geleden, belasting over moesten gaan betalen en toen besloten om het dan maar niet meer te gebruiken. En nu, na eeuwen, zijn veel Toscanen ervan overtuigd dat zout en peper niet meer nodig zijn. Daar ben ik het maar ten dele mee eens.

Het is hier prachtig maar dat is vast algemeen bekend. Alleen regent het op het moment pijpenstelen! Het giet echt. Nou ja, ff rustig an doen vandaag, morgen een nieuwe dag…

Net iets voor Bazel lig ik in een bedje. Leuk hoor rijden in Duitsland, het halve land is opgebroken. De een na de andere wegopbreking, verschrikkelijk..

Maar je hoort me niet klagen! Ik heb er nog steeds zin in. Zonet kwamen er wat heftige onweersbuien over, ik ga ervan uit dat we die dan alvast hebben gehad. Straks in één rechte streep naar Firenze.

De vijfde premier in twee jaar🤠, lachen toch? En dat noemen ze democratie. Laat ik me vandaag nog maar even bezighouden met autorijden en foefie de wegwijsvogel spelen, op naar Italië!

Maar er moet nog een hoop gebeuren voor we weg kunnen. Dan mis je een vrouw die alles al goed heeft voorbereid. Twee ouwe mannen die samen op vakantie gaan is chaos, geloof me.

Sam heeft er zin in, hij heeft Linn ernstig gemist. Al ziet hij wel op tegen de reis, net als ik. Maar we gaan het gewoon rustig aan doen, tis een kilometer of vijftienhonderd, dat moet in twee dagen te doen zijn. Het zou mooi zijn als we vandaag Zwitserland halen, daar gaan we voor.

Nog even over de dienst gisteren, in één woord: geweldig! En het leuke is, na mijn vakantie ga ik een keertje wat drinken met Ivo, zo heet de dominee. Het ’toeval’ wil dat Ivo nog geen tweehonderd meter van mij vandaan woont, dat is goed geregeld!

Er gaat weer een hoop veranderen de aankomende maanden, dat voel ik! Nou, ik ben er klaar voor! Maar nu aan het werk, spullen pakken en wat te eten maken voor onderweg, leuk man…

Maar ik heb me verslapen en nu moet ik opschieten. Ik wil namelijk naar een kerkje hier een eindje vandaan want daar preekt dominee de Jong en dat vind ik een geweldige dominee!

Ik had het graag over de wolf willen hebben, over rutti frutti en zijn uitspraken over de Poetin, over de ineenstorting van Europa. Het staat tegenwoordig allemaal in de krant! De Fabeltjeskrant, de Faaaabeltjeskrant!

Ik zou het over de UK kunnen hebben waar alles in elkaar stort, de klimaathoax, over de val van het rijk van little Napoleon. Of over JFK jr en zijn speech over de covidhoax in het Congres. Alles, waar ik al een jaar of vijf/zes over schrijf, komt uit! Helaas, moet ik zeggen, helaas.

Maar leuk is anders. Het is gewoon te krap allemaal, je kan de mensen niet goed kwijt. En daarnaast, het loopt zo lastig, met borden in je hand, als er overal kinderen zitten, rondlopen of hangen. Maar, vraag niet hoe, het is volbracht.

Nu nog een ontbijtje voor ze maken en dan mag ik naar huis. En dan, tromgeroffel, maandag naar Linn! Yessss, zin an.

Dit gaat me een dagje worden. Het gaat om liefde koertje, en vergeet je andere ingrediënten niet! Morgen weer een stukkie…