Koert Krouwel

Qua leeftijd ligt het gemiddelde rond de 55. Ze zijn blank en redelijk welvarend. Leraren, zorgmedewerkers en gepensioneerden, beetje alternatief vaak, maar vooral gewoon, want dan doe je al gek genoeg.

Zo hebben we Wim en Jan aan boord, twee gepensioneerde mannen die elkaar niet kenden maar het goed met elkaar kunnen vinden. Wim en Jan zijn niet zo van de afwas en dat stoort Marieke dan weer verschrikkelijk. Al twee dagen loopt ze te klagen over beide mannen die niets doen in het huishouden. Marieke is rond de zestig, vega, geëmancipeerd en lekker alternatief, daar bestaat de meerderheid uit aan boord van het schip. Vrouwelijk, rond de zestig, geëmancipeerd, beetje links, tien van de zestien gasten voldoen aan dat profiel. Arme ik…

Één van de dames wilde mij gaan uitleggen waarom ze vegetarisch is, dat was snel afgelopen. Beteuterd keek ze me aan toen ik aangaf dat het me niets interesseerde en het totale onzin vind. Marieke vroeg ik gisteren waarom ze zich zo aan anderen stoorde, of ze niet genoeg had aan zichzelf, weer maakte ik geen vrienden. Nu ben ik hier ook niet om vrienden te maken maar om lekker te koken, dat scheelt.

Maar wat wel zeker is is dat het tussen mij en vrouwen van rond de  vijfenvijftig, zestig niet echt goed zit. Denk dat ik dat maar moet vergeten. Dat scheelt weer, kan ik me op andere dingen concentreren..

Voor de rest is het prachtig weer, elke dag weer. Geen onweersbuien, geen wateroverlast, geen hagelbuien, niets van dat alles. Prachtig weer! Lekker hoor…

Ben een beetje van slag. Tijdens corona was er een man, een paar jaar jonger dan moi, in Amsterdam, die erg actief was in de demonstratie wereld. Hij organiseerde alle demonstraties. Michel heette hij. Vanmorgen las ik dat hij een einde aan zijn leven heeft gemaakt, zo zonde.

Michel dacht groot, zijn demos waren groot, hij heeft zelfs geprobeerd een politieke partij op te richten. Het is mooi om mensen te volgen die groots denken, wat ben ik blij dat ik het in het kleine zoek. De vergezichten hier op het Wad maken mij zo klein, wat ben ik dan gelukkig als de mensen lekker aan het eten zijn. Geluk zit niet in het groot, althans dat is mijn mening.

Verschrikkelijk zonde, het is zo prachtig op het Wad! Waarom niet genieten van die kleine momenten? Je leven hoeft niet groots te zijn om waarde te hebben dat heb ik de afgelopen jaren geleerd. Ik ga vandaag genieten van Terschelling, waarom niet?

Want waar moet ik het over gaan hebben? Ik schrijf hier toch om de krankzinnigheid van de huidige tijd te verslaan. Maar mijn eigen avonturen zijn ook wel leuk om op te schrijven, al wordt het al wel een beetje een sleur. De volgende groep is aan boord, zestien man. Twee oude mannen, een ouder echtpaar, een vader en dochter, een moeder en zoon en de rest jonge alleenstaande vrouwen. Gezellig!

Afgelopen weekend zaten er ook een aantal jonge, alleenstaande vrouwen bij. Alleenstaande, jonge mannen ben ik nog niet tegengekomen op de boot. Die boeken geen reis, op een klipperaak, op de Waddenzee, jammer voor ze🤠.

Maar ondertussen begint het journaille een beetje door te krijgen dat het over is in Oekraïne. Dat is al ruim twee jaar het geval maar goed. Toch blijft het tenenkrommend wat er geschreven wordt, het is echt bij de beesten af. Ik hoop echt dat de mensen die deze propaganda publiceren en opschrijven ooit worden opgepakt en ter verantwoording worden geroepen, wat een flagrante leugens. Maar goed, dat is ijdele hoop. Na WW2 zaten dezelfde mensen ook nog steeds op dezelfde plaats.

Het ontbijt heb ik al klaar gezet. Eitje, vers brood en beleg. Ik ga ff met Sam uit, fijne dag!

Er zijn dagen bij dat ik zo’n zes à zeven keer, per dag, helemaal leegloop. En dan valt het hier nog mee! Linn vertelde me gisteren dat het veertig graden is in Italië, ik moet er niet aan denken. Ik ben wel blij dat het wat koeler is.

Wat ook lekker is is dat ik geen ontbijt hoef klaar te maken vandaag. Ik had kunnen uitslapen maar helaas lukt me dat niet. Zes uur poepen,😄, das standaard. Maar moet ook nog een hoop doen want om twaalf uur komen de nieuwe gasten en die verwachten, meteen, een lunch en vanavond een diner, en daarvoor moet ik nog inkopen doen, aan de bak dus.

Sam is onrustig, hij loopt te zeuren. Ik moet naar buiten. Morgen weer een nieuwe dag!

Ze was weer achttien, poseerde als een zeemeermin maar leek meer op een aangespoelde walrus. Samen met haar dochter heeft ze de grootste lol, wat is dat mooi om te zien, het Wad doet wat met je!

We liggen op Vlieland, vandaag weer terug naar Harlingen en dan morgen een nieuwe groep die zeven dagen aan boord blijven. Het houd niet op! Niet vanzelf🤠.

Niet zeuren, het gaat hartstikke goed. Ben over mijn eerste dip heen, op naar de tweede, al verwacht ik niet dat tie komt. Misschien als ik weer naar het nieuws ga kijken want man, man, wat is het een zooitje. Na de Alawieten zijn het nu de Druzen die systematisch afgemaakt worden in Syrië, maar mondje dicht erover, wat niet weet wat niet deert.

Nog een paar maanden, ik bid ervoor, dan moet tie toch wel een keer opgekrast zijn. The green Goblin eist onderhandelingen met de Poetin, wat een wereld. Nee, laat ik het maar bij mijn reisjes op het Wad houden, dat is druk genoeg. Mooie zondag

We hebben een Engels echtpaar aan boord, met negentien jarige dochter. Moeders moest huilen toen ze aan boord kwam, ze hadden een veel grotere boot verwacht met eigen cabins, dit wordt een leuk weekend.

Tis bijna zeven uur, ik hoor daddy al een half uurtje schuifelen door de kajuit. Hij heeft artritis en is veel te zwaar en kan daarom niet in een hut slapen, hij slaapt op de bank. Ik ga Sam maar even uitlaten en koffie zetten, daar issie vast aan toe. Never a dull moment!

Nog een ontbijtje en een lunch en dan gaan onze gasten van boord om plaats te maken voor 17 nieuwe gasten die hier om acht uur moeten zijn. Een warme wissel noemen ze dat in het jargon, gekkenwerk noem je het in mijn wereld.

Ik ga het volhouden, echt waar, maar eigenlijk is het teveel. Wil ik liefde, en de rest, in het eten blijven stoppen dan moet je af en toe een beetje opladen. Even een moment voor jezelf, ach loop niet zo te zeuren, werken kreng.

Nu kan ik wat meer uit pakjes gaan koken maar dat wil ik niet. Dan kan ik er geen liefde in stoppen, dat is nutteloos. Nee, ik ga gewoon door! Ben tenslotte een jonge vent…

Het grootste voorbeeld daarin is voor mij Jozef. Het verhaal van Jozef die door zijn broers verkocht werd aan een Egyptenaar. Als je alle poespas rondom het verhaal weglaat dan komt het er voor mij op neer dat hij dienend leefde, daarom vind ik het het mooiste verhaal in de Bijbel.

Dienend leven wil niet zeggen slijmen of likken, dat lees ik zeker niet terug in het verhaal. Je kan en moet iemand de waarheid durven te zeggen al kost je dat je leven. Dienen is iets heel anders dan verdienen, dat doen we maar zelden en toch hebben we het er constant over. We vinden allemaal dat we ons leven verdient hebben, dat we ons loon verdienen, dat we te weinig of teveel verdienen, sorry, dat heeft niets te maken met dienen.

Als je dienend leeft dan ben je tevreden met wat je toekomt en maak je van elke situatie het beste. Dat vind ik persoonlijk het mooiste uit het verhaal van Jozef, dat hij in welke situatie dan ook blijft dienen en blijft geloven, prachtig. Man, man, ik moet nog een hoop leren…

Wat is het hier mooi! Waarom naar Thailand of Zuid Amerika? Wij hebben Schier…

Sam had het lastig gisteren. Hij was maandagmiddag voor het laatst van boord geweest op het Wad. Maar er is één probleem op het Wad, er zijn geen bomen, geen geurtjes, niets om tegenaan te piesen. Sam had dus niet gepoept en weinig geplast maandagmiddag maar moest tot dinsdagmiddag zijn poep ophouden als hij het op de wal wilde doen. Sam redde het net niet, een half uurtje voor we op Schier waren poepte hij in het gangpad. Arme hond…

Het verzorgen van de groep is veel werk, tis druk, vandaar mijn onregelmatige berichtjes! Maar ik blijf volhouden, ik stop er tonnen liefde in, dankbaarheid en de rest. Lekker man….

Ergens kilometers van de bewoonde wereld waardoor ik geen internet heb. Tis half acht, het leven is mooi!

Het was een mooie dag gisteren, druk maar erg fijn. Tis heel anders zo’n groep individuele gasten dan groepen die elkaar al kennen maar dat is logisch. De gemiddelde leeftijd is rond de vijfenvijftig, tis een bont gezelschap. Vier Belgische gasten, één oorspronkelijk Duitse en tien uit Holland, een internationaal gezelschap zelfs. Daarnaast is de hele kapiteins familie aan boord, drie kids en vrouw, dat wordt nog een uitdaging.

Grootste probleem is dat Sam niet van boord kan. We liggen nu wel droog maar hij vind het doodeng om van boord te gaan. Ik moet hem dan tillen op mijn schouder en dan een heel eng trappetje af, hij vind dat maar niets. Ach, we gaan richting Schiermonnikoog, dan moet hij het daar maar doen.

Vooral de natuur, de rust is overweldigend vind ik. Het water, de luchten, de wind, tis bijna jammer dat er zoveel mensen zijn. Laat ik eerlijk zijn, tis jammer dat er zoveel mensen zijn.🤠

Ik hou van het water, van de rust. Leeuwarden is me veel te druk. Voor effies is het leuk maar je zou er maar je hele leven moeten wonen, verschrikkelijk. Nee, mijn idee om weer op een boot te gaan wonen is helemaal niet gek, in een huis wonen, das pas gek…