4 november 2025, oorlog.

Het begint al aardig te wennen merk ik. Binnenkort valt er op elke deurmat een foldertje met hoe om te gaan in noodsituaties. We zijn druk met onze economie om te vormen naar een oorlogseconomie, banken en pensioenfondsen beleggen weer fier in wapenfabrieken, ziekenhuizen bereiden zich voor en het leger investeert als nooit tevoren.

Ergens in Oekraïne liep gisteren een burger, met een witte vlag, weg van het oorlogsgeweld. Zijn witte hondje was bij hem en achter hem liep nog een oudere man met een, echte, knapzak. Drones van het Oekraïense leger maakten een einde aan de reis van de man en zijn hondje ondanks de witte vlag, dat is oorlog.

Oorlog is nooit eerlijk, in een oorlog bestaat goed of fout volgens mij niet, oorlog is altijd fout. En zij die kiezen voor oorlog zijn daar in mijn ogen verantwoordelijk voor. En dan bedoel ik niet alleen de leiders, de ‘wat ooit dertien jaar premier was van dit landje’, of de von der lugen’s. Nee, het zijn juist de burgers die aandelen kopen van rheinmetall, gaan werken bij defensie, die profiteren van de waanzin. Zij nemen de verantwoordelijkheid om dit toe te laten, tot ze ooit met een witte vlag moeten vluchten.