Ik had gehoopt dat het wat minder zou worden maar als bijna zestigjarige ben ik nog steeds net zo triest als toen ik 14 was. Zielig toch?
Het klaverjassen is weer gestart. Gisterenavond voor de tweede keer dit seizoen meegedaan. En dan zit je samen met Mies aan een tafel, Mies is achtennegentig, doof maar fietst nog wel, en dan verlies je gewoon. Hemeltergend. Mies woont al haar hele leven in het buurtje waar ik nu ook verblijf. Haar broertje woont er ook nog maar veel is overleden. Tsja achtennegentig.
Mijn eerste twee potjes gingen best goed maar de laatste, tegen Mies, wat een vuiltje kreeg ik iedere keer. En mijn maat ook, het was verschrikkelijk. En dan vreet ik mezelf helemaal op, terwijl ik ondertussen probeer net te doen of het me niets doet. Maar dat lukt me niet, ik ben zo’n kinderachtig mannetje🤠.
Maar ik mag volgende week wel weer meedoen, gelukkig maar! Niets leukers dan klaverjassen met Miesen, Willemkes, Piebes en Jokes van mijn leeftijd en vooral veel ouder!
