Maand: juli 2025

Er zijn dagen bij dat ik zo’n zes à zeven keer, per dag, helemaal leegloop. En dan valt het hier nog mee! Linn vertelde me gisteren dat het veertig graden is in Italië, ik moet er niet aan denken. Ik ben wel blij dat het wat koeler is.

Wat ook lekker is is dat ik geen ontbijt hoef klaar te maken vandaag. Ik had kunnen uitslapen maar helaas lukt me dat niet. Zes uur poepen,😄, das standaard. Maar moet ook nog een hoop doen want om twaalf uur komen de nieuwe gasten en die verwachten, meteen, een lunch en vanavond een diner, en daarvoor moet ik nog inkopen doen, aan de bak dus.

Sam is onrustig, hij loopt te zeuren. Ik moet naar buiten. Morgen weer een nieuwe dag!

Ze was weer achttien, poseerde als een zeemeermin maar leek meer op een aangespoelde walrus. Samen met haar dochter heeft ze de grootste lol, wat is dat mooi om te zien, het Wad doet wat met je!

We liggen op Vlieland, vandaag weer terug naar Harlingen en dan morgen een nieuwe groep die zeven dagen aan boord blijven. Het houd niet op! Niet vanzelf🤠.

Niet zeuren, het gaat hartstikke goed. Ben over mijn eerste dip heen, op naar de tweede, al verwacht ik niet dat tie komt. Misschien als ik weer naar het nieuws ga kijken want man, man, wat is het een zooitje. Na de Alawieten zijn het nu de Druzen die systematisch afgemaakt worden in Syrië, maar mondje dicht erover, wat niet weet wat niet deert.

Nog een paar maanden, ik bid ervoor, dan moet tie toch wel een keer opgekrast zijn. The green Goblin eist onderhandelingen met de Poetin, wat een wereld. Nee, laat ik het maar bij mijn reisjes op het Wad houden, dat is druk genoeg. Mooie zondag

We hebben een Engels echtpaar aan boord, met negentien jarige dochter. Moeders moest huilen toen ze aan boord kwam, ze hadden een veel grotere boot verwacht met eigen cabins, dit wordt een leuk weekend.

Tis bijna zeven uur, ik hoor daddy al een half uurtje schuifelen door de kajuit. Hij heeft artritis en is veel te zwaar en kan daarom niet in een hut slapen, hij slaapt op de bank. Ik ga Sam maar even uitlaten en koffie zetten, daar issie vast aan toe. Never a dull moment!

Nog een ontbijtje en een lunch en dan gaan onze gasten van boord om plaats te maken voor 17 nieuwe gasten die hier om acht uur moeten zijn. Een warme wissel noemen ze dat in het jargon, gekkenwerk noem je het in mijn wereld.

Ik ga het volhouden, echt waar, maar eigenlijk is het teveel. Wil ik liefde, en de rest, in het eten blijven stoppen dan moet je af en toe een beetje opladen. Even een moment voor jezelf, ach loop niet zo te zeuren, werken kreng.

Nu kan ik wat meer uit pakjes gaan koken maar dat wil ik niet. Dan kan ik er geen liefde in stoppen, dat is nutteloos. Nee, ik ga gewoon door! Ben tenslotte een jonge vent…

Het grootste voorbeeld daarin is voor mij Jozef. Het verhaal van Jozef die door zijn broers verkocht werd aan een Egyptenaar. Als je alle poespas rondom het verhaal weglaat dan komt het er voor mij op neer dat hij dienend leefde, daarom vind ik het het mooiste verhaal in de Bijbel.

Dienend leven wil niet zeggen slijmen of likken, dat lees ik zeker niet terug in het verhaal. Je kan en moet iemand de waarheid durven te zeggen al kost je dat je leven. Dienen is iets heel anders dan verdienen, dat doen we maar zelden en toch hebben we het er constant over. We vinden allemaal dat we ons leven verdient hebben, dat we ons loon verdienen, dat we te weinig of teveel verdienen, sorry, dat heeft niets te maken met dienen.

Als je dienend leeft dan ben je tevreden met wat je toekomt en maak je van elke situatie het beste. Dat vind ik persoonlijk het mooiste uit het verhaal van Jozef, dat hij in welke situatie dan ook blijft dienen en blijft geloven, prachtig. Man, man, ik moet nog een hoop leren…

Wat is het hier mooi! Waarom naar Thailand of Zuid Amerika? Wij hebben Schier…

Sam had het lastig gisteren. Hij was maandagmiddag voor het laatst van boord geweest op het Wad. Maar er is één probleem op het Wad, er zijn geen bomen, geen geurtjes, niets om tegenaan te piesen. Sam had dus niet gepoept en weinig geplast maandagmiddag maar moest tot dinsdagmiddag zijn poep ophouden als hij het op de wal wilde doen. Sam redde het net niet, een half uurtje voor we op Schier waren poepte hij in het gangpad. Arme hond…

Het verzorgen van de groep is veel werk, tis druk, vandaar mijn onregelmatige berichtjes! Maar ik blijf volhouden, ik stop er tonnen liefde in, dankbaarheid en de rest. Lekker man….

Ergens kilometers van de bewoonde wereld waardoor ik geen internet heb. Tis half acht, het leven is mooi!

Het was een mooie dag gisteren, druk maar erg fijn. Tis heel anders zo’n groep individuele gasten dan groepen die elkaar al kennen maar dat is logisch. De gemiddelde leeftijd is rond de vijfenvijftig, tis een bont gezelschap. Vier Belgische gasten, één oorspronkelijk Duitse en tien uit Holland, een internationaal gezelschap zelfs. Daarnaast is de hele kapiteins familie aan boord, drie kids en vrouw, dat wordt nog een uitdaging.

Grootste probleem is dat Sam niet van boord kan. We liggen nu wel droog maar hij vind het doodeng om van boord te gaan. Ik moet hem dan tillen op mijn schouder en dan een heel eng trappetje af, hij vind dat maar niets. Ach, we gaan richting Schiermonnikoog, dan moet hij het daar maar doen.

Vooral de natuur, de rust is overweldigend vind ik. Het water, de luchten, de wind, tis bijna jammer dat er zoveel mensen zijn. Laat ik eerlijk zijn, tis jammer dat er zoveel mensen zijn.🤠

Ik hou van het water, van de rust. Leeuwarden is me veel te druk. Voor effies is het leuk maar je zou er maar je hele leven moeten wonen, verschrikkelijk. Nee, mijn idee om weer op een boot te gaan wonen is helemaal niet gek, in een huis wonen, das pas gek…

Wat een weekend, en het is pas het begin, ik moet nog achttien dagen. Maar gelukkig waren onze Duitse buren hartstikke blij, blij, blij, toen ze gisteren van boord gingen, missie geslaagd.

Vandaag start een individuele rondreis. Tot nu toe waren het altijd groepen die de hele boot af huurden die ik te eten mocht geven. Vanaf vandaag hebben we, volgens mij, vier rondreizen, over het Wad, met individuele inschrijvers, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat, je zit met elkaar toch best wel in een kleine ruimte,

En pa gaat mee! Spannend maar wel heel fijn dat ik dat nog mag doen met mijn vader. Hoe verschillend we ook zijn, hoe anders we ook over het leven en de probleempjes in ons leven denken, hij is mijn vader, ik hou van hem. Naast mijn vader gaat ook het hele gezin van de kapitein mee, vrouw en drie kids! De familieboot, zo gaan we het noemen, wat een gezelligheid!

Achttien dagen, vanaf vandaag en Sam is er ook! Afgelopen weekend was hij er niet bij, tijdens zo’n bruiloft heb ik geen tijd voor hem. Maar hij is er weer! Gelukkig maar. Alles is compleet, tis nog vroeg maar ik moet ff een lijstje maken. Koffiemelk is bijvoorbeeld op, die Duitsers goten meer koffiemelk, in hun kopje, dan koffie. En boter moet ik hebben, brood en gewone melk, ga zo maar door. Achttien dagen, Poeh, das best lang….

Ik hou het ook weer kort. Tis druk, 20 Duitsers vragen meer aandacht dan 40 fabrieksarbeiders uit Rotterdam. Morgen weer een normaal stukkie, Poeh ben moe…

Duitsers aan boord met Duitse grundlichkeit. Teveel en te snel🤠. Maar de lunch zit er al weer in! Op naar het zeven gangen diner.

Oant moarn