Maar er stond gisteren gewoon weer een driegangenmenu klaar. Kokkels, stoof met bonensalade en rösti en daarna als toetje vla met slagroom. En vandaag ga ik het ook weer gewoon doen, maar man, man, het doet wel pijn.
Nu gaat het deze reis allemaal wat anders dan normaal. Zo hebben we nog geen meter gezeild bijvoorbeeld. Maar dat gaan we vandaag goedmaken, volgens de maat. Nu betekent dat weer dat ik niet kan koken want het is zeker dat we aan de wind moeten om op Ameland te komen. Gelukkig kunnen we pas rond twaalf uur weg hier omdat Schiermonnikoog een haven heeft waar je alleen uit kan als het vloed is en dat is het om twaalf uur. Dus ik ga vast aan het werk, dat scheelt moeilijk gedoe. Ik hou niet van koken als je hartstikke scheef gaat. Kan ik vanmiddag lekker mijn bedje in…
