Wat een weekend, en het is pas het begin, ik moet nog achttien dagen. Maar gelukkig waren onze Duitse buren hartstikke blij, blij, blij, toen ze gisteren van boord gingen, missie geslaagd.
Vandaag start een individuele rondreis. Tot nu toe waren het altijd groepen die de hele boot af huurden die ik te eten mocht geven. Vanaf vandaag hebben we, volgens mij, vier rondreizen, over het Wad, met individuele inschrijvers, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat, je zit met elkaar toch best wel in een kleine ruimte,
En pa gaat mee! Spannend maar wel heel fijn dat ik dat nog mag doen met mijn vader. Hoe verschillend we ook zijn, hoe anders we ook over het leven en de probleempjes in ons leven denken, hij is mijn vader, ik hou van hem. Naast mijn vader gaat ook het hele gezin van de kapitein mee, vrouw en drie kids! De familieboot, zo gaan we het noemen, wat een gezelligheid!
Achttien dagen, vanaf vandaag en Sam is er ook! Afgelopen weekend was hij er niet bij, tijdens zo’n bruiloft heb ik geen tijd voor hem. Maar hij is er weer! Gelukkig maar. Alles is compleet, tis nog vroeg maar ik moet ff een lijstje maken. Koffiemelk is bijvoorbeeld op, die Duitsers goten meer koffiemelk, in hun kopje, dan koffie. En boter moet ik hebben, brood en gewone melk, ga zo maar door. Achttien dagen, Poeh, das best lang….
