Maand: april 2025

‘Nou jullie niet’ reageerde ik, ‘de boontjes die ik koop in de supermarkt komen uit Marokko of Egypte, eieren uit Oekraïne en ons vlees komt uit Ierland of Argentinië, toch?’ De boer keek me wat stom aan en liep door. Door het raampje van mijn bus riep ik hem na, ‘Ben wel benieuwd voor wie jullie aan het werk zijn, jij niet?’

De mannen die zich boer noemen en voor mij op de weg staan met hun gigantische trekkers en ander apparatuur gingen onverstoorbaar door en trokken zich niets van mij of de andere weggebruikers aan. Zij moeten voedsel produceren voor ons, daar zijn ze mee bezig. Met grote slangen die ze uitrollen over het land, tankwagens vol met een mengsel van stront en chemicaliën die de grond in worden gepompt. Belangrijk werk, wij moeten maar even wachten.

Meer dan 1 miljard exporteren onze boeren. En er zijn iets van dertigduizend boeren in ons land. Boeren in Nederland zijn geen boeren maar fabrieks directeuren. Als je tienduizend varkens bezit, die volledig automatisch gevoed worden, waar alleen nog maar een paar Polen doorheen lopen om de dooie varkens ertussen uit te halen. Dan ben je geen boer meer. De ‘boeren’ die voor mij stonden waren niet de eigenaren van het land of de knechten van de boer, maar loon arbeiders. Boeren? Laat me niet lachen…

Maar goed, daar zal wel genoeg over geschreven worden vandaag, toch leuk om over een jaar of twintig terug te lezen wanneer het allemaal begon! Vandaag dus.

‘Tijden veranderen, dat vraagt om jou. Tijd voor defensie’, zou deze slogan werken? Waarom gaan mannen het leger in? Zou ik nu het leger in zijn gegaan als ik jong was? Op mijn negentiende kreeg ik een brief van defensie, of ik me wilde melden bij één of andere kazerne op een bepaalde dag. Dat was voor mij de reden om het land te verlaten met vijftig gulden op zak. Daarvan kocht ik in Keulen wat witte schmink en een oogpotlood en toen ben ik op straat gaan staan en speelde ik een mimespeler. Dat ging verrassend goed en zo ben ik maandenlang weggebleven. Van het leger heb ik nooit meer iets gehoord. Maar dat was in 1987, toen had je geen social media, geen mobiele telefoon, mooie tijd was dat.

Toen moesten we het leger in vanwege de Russen, volgens de media is dat nu weer de boosdoener. Gisteren hoorde ik Japio de Hoop en dan nog wat, op de radio roepen dat Vladimir Vladimir Poetin artikel vijf tussen zijn oren moet proppen. Ik had in 1987 al een hekel aan Japio, er is weinig veranderd.

Mijn kinderen zouden in Estland moeten gaan vechten als het aan artikel vijf ligt. Omdat ze dat land lid van de navo hebben gemaakt. Terwijl we hadden afgesproken, met Gorbatsjov, dat we dat niet zouden doen. De Poetin heeft twee keer, officieel, gevraagd of hij, met zijn Rusland, lid mocht worden van de navo, dat mocht niet van de navo, lees Amerika, die willen niet dat Europa teveel samen gaat werken met Rusland, dan zijn we minder afhankelijk van Amerika.

Maar goed, dit is al vaker langsgekomen, het doet er niet veel meer toe. Ik wil niet dat mijn kids gaan vechten tegen de Russen, tijden veranderen namelijk niet.

Op de radio, ik heb genoten. De manier hoe ze over de Trump praten, echt schofterig. Hoe ze de Poetin wegzetten, alsof tie daar al niet ruim vijfentwintig jaar zit, totaal absurd. Maar ja, we moeten wat hé, Europa wordt totaal genegeerd door de landen die er wat toe doen, en dan ga je maar schelden. Tis net een kleuter die in de hoek staat. Nu staan kleuters tegenwoordig niet meer in een hoek maar bij wijze van spreken.

Niemand die zich afvraagt waarom we in de hoek staan. Ik moest vroeger vaak in de hoek staan, of op de gang omdat de leraar me niet meer wilde zien. Ik weet waarom kinderen in de hoek worden gezet, ik ben ervaringsdeskundige. Op de lagere school stond ik heel vaak in de hoek of in de gang en op de middelbare school moest ik de gangen vegen of papier prikken op het schoolplein. Dat deden de leraren omdat ik, volgens hen, niets toevoegde aan het leerproces, het eerder verstoorde dan er een positieve bijdrage aan leverde, daarom stond ik in de hoek, niet altijd onterecht moet ik bekennen.

Volgens de deskundigen voegen wij heel veel toe. Het belangrijkste argument wat ik hoorde, om Europa niet te negeren, is dat wij de grootste ‘consuming market’ van de wereld hebben. Nou daar weet ik, als sinterklaasje, alles van. We consumen ons helemaal suf, daar heeft de wereld tenminste wat aan! Maar veel verder komen we niet. Wat dat betreft lijkt Europa wel een beetje op mij, toen ik op school zat. Ik voegde ook niet zoveel toe, daarom stond ik in de hoek. Nog steeds! Ik sta nog steeds in de hoek, wat zeg ik, ik sta weer op de gang. Door het raampje kijk ik wat er zich afspeelt in de klas, ik ben een deskundige🤠.

Ik moet niet zo emotioneel doen. Ik moet niet zo emotioneel doen. Zo nog zo’n vijfhonderd keer, kheb straf, ik moet niet zo emotioneel doen.

Na een mooie kerkdienst haalde ik het, gisteren, in mijn hoofd om nog naar een lezing te gaan. Een lezing van een professor over polarisatie. Dus daar zat ik met nog zo’n dertig blanke, duidelijk, autochtone Nederlanders in een zaaltje in een wijk waar 60 tot 70% van de inwoners allochtoon is, te vernemen dat er geen asiel of integratie probleem is in Nederland. Want dat toonde het onderzoek aan…

Tja, en voordat ik het weet scheld ik iedereen weer uit voor consumerende zombie’s. En dat helpt niet. Ik moet niet zo emotioneel doen, ik moet niet zo emotioneel doen, ik moet niet zo emotioneel doen.

Er zat een boer bij, hij vind het prima dat ons leger geen stikstof problemen heeft. Een blanke vrouw, de laarzen die ze aan had waren duurder dan alles wat ik bezit, gaf aan dat ze blij was met de resultaten van het onderzoek. Waar maak ik me druk om? Ik moet niet zo emotioneel doen.

“Naar de kerk, ik weet alleen niet welke, dat moet ik nog ff doorkrijgen.” En wat denk je? ‘S avonds ontvang ik een mail van een vriendin en nu weet ik naar welke kerk ik ga. Naar een heel mooi klein, wit, kerkje in een dorpje waar ik drie jaar geleden woonde en waar ik regelmatig naar toe ging. Tot de covidhoax er met de dominee vandoor ging en hij het geloof en de ziekte met elkaar ging vergelijken. Maar de covidhoax is alweer eeuwen geleden, althans dat gevoel heb ik, leuk om weer naar dat kerkje te gaan.

Weten dat het antwoord wel komt, dat je je niet druk hoeft te maken, is zo’n lekker gevoel. Vertrouwen daar draait het om.

We zullen het nooit weten maar wat zou er gebeurt zijn als ik had gezegd: “Ik ga morgen naar de kerk hier verderop”, in plaats van, ik weet nog niet welke. Open staan voor Zijn antwoorden, leren luisteren, machtig mooi.

Zit tie eraan te komen? Of zetten ze dit weekend de geldpersen op standje honderd? Persoonlijk denk ik dat de moeder aller crisissen wordt uitgesteld. Er is nog geen echte oorlog, dat wat zich afspeelt in Oekraïne wordt zelfs door Rubio een proxy-oorlog genoemd. Maar we staan wel op het punt er één te beginnen en dat levert, volgens mij, weer wat ruimte op om de bubbel nog wat verder te vergroten. Om de crisis nog ff uit te stellen, zodat we kunnen blijven consumeren…

Maar ik kan me vergissen, het was gisteren wel errug bloederig op de wereldwijde beurzen. Criminelen als lagarde en powell zullen hun handen vol hebben om hier nog wat van te maken. De hamvraag is: zijn er wereldwijd nog genoeg schapen of zijn er genoeg mensen wakker, that’s the question.

Voor ons landje hoeven ze niet bang te zijn, Nederlanders gaan door tot het gaatje. Zullen als blinde schapen doen wat er gezegd wordt. Al ligt het er overduidelijk dik bovenop dat ons landje wordt gebruikt voor de meest gruwelijke misdaden, er is geen mens die er iets aan doet. Zelfs benoemen gaat al te ver. Neem kinderporno, we hebben allemaal gelezen over het oprollen van een kinderporno netwerk, afgelopen week. Waar stond de server waar al die vuiligheid op draaide? In Nederland.

Of neem dit bericht, stond gisteren in het ad.

‘Heel toevallig’ las ik die ochtend een artikel in de Independent over hoe, gewonde, Oekraïense soldaten vol worden gestopt met Ketamine om ze zo snel mogelijk weer naar het slagveld te kunnen sturen. En ons landje speelt weer een gruwelijke rol.

Maar we slapen lekker verder en spelen de consumerende zombie omdat het kan. Wat een triest volkje…

Russische soldaten lopen massaal de vleesmolen in! Poetin gaat nu echt dood, echt, binnen een paar dagen. Het houd niet op met onzinnige verhalen in de westerse pers.

Hoelang denken ze dit vol te kunnen houden? Ik sprak gisteren even met mijn vrienden in Rusland, Alex woont in Moskou, Ian woont in Belgrod, bovenstaande is gewoon niet waar, het is echt onzin. Ja, er gaan soldaten dood en ja er worden tanks vernietigd en daar wordt vrij gedetailleerd over bericht in de Russische media. Het klinkt misschien gek maar de Russen zijn vrij gevoelig als het gaat om oorlog en doden. Een jaar of 80 geleden verloren ze 27 miljoen mensen omdat een Europees land weer eens besloten had Rusland binnen te vallen. Op elke straathoek staan wel plaquettes of beelden om je aan die tijd te herinneren. Ieder dorp heeft wel een eigen herdenking. Van jongs af aan wordt de Rus geleerd wat die tijd voor hen heeft betekend, dat is niet te vergelijken met onze vier en vijf mei viering, dat gaat veel verder.

Voor Russen zijn de nazi’s niet alleen de Duitsers. Er vochten alleen al tweehonderdduizend Nederlanders mee aan het Oostfront. Om maar niet te spreken van de Oekraïense, Poolse, Zweedse, Portugese, vergeet de Esten niet, en miljoenen andere Europese vrijwilligers die maar wat graag mee vochten met de Duitsers om die domme Russen te verslaan. Zodat ze het land leeg konden roven, daar houden Europeanen van.

En of ik er weer aan wil wennen is maar de vraag. Zal eerlijk zijn, nee dat wil ik niet. Als het moet dan moet het maar wonen in de stad is niet, meer, mijn ding. Het is gezellig hoor, ik heb vaak aanspraak als ik met Sam, op mijn klompen, door de de stad loop. Maar Sam aan een lijntje is geen gezicht, en dat moet wel in de stad…

Het wonen op een boot bevalt mij eigenlijk het beste, maar dan moet je er ook in de winter op kunnen verblijven. Daarnaast is een motor die het doet ook wel handig. Dat is het mooie van het wonen op een boot, dat je ermee kan varen. Want ik blijf dromen van een reisje over de Donau. Lekker dobberen richting de Zwarte Zee, wat een avontuur!

Ach dromen, ik ben er een meester in! Dagdromen dan, ’s nachts slaap ik. Ik ben bezig met een nieuw baantje wat met varen te maken heeft, het water trekt en ik kan er vast een hoop leren, maar daarover later meer. Een mens  moet bezig blijven in deze onzekere tijden. Niet te serieus maar gewoon een beetje aanrommelen. Morgen weer een nieuwe dag!

Althans volgens de Trump. Kheb een beetje het idee dat hij de enige is die dat zo voelt maar ik vergis me wel vaker. Het zou wat zijn zeg, een echte bevrijdingsdag, ik wacht er al een tijdje op, maar ben bang dat het nog wel ff gaat duren.

Bevrijden waarvan dan Koertje? Want dat is wel een goeie! De Franse Revolutie zorgde ervoor dat de guillotine populair werd maar heeft het, verder, iets veranderd in Frankrijk? Neuh, volgens mij helemaal niets. Er werden een paar poppetjes verwisseld maar that’s it. En wat denk je dat er hier veranderd als de Brusselse poppenkast wordt ontmaskerd? Een hoop ellende en armoede maar verder? Helemaal niets, de meeste mensen gaan gewoon weer opzoek naar een nieuwe leider die ze een hoop bullshit beloofd, dat gebeurt nu al.

Afgelopen weekend zag ik een vader, ontzettend veel lol hebben, met zijn dochtertje, van een jaar of drie, die op zijn schouders zat. Het meisje maakte wilde bewegingen om haar vader uit te leggen wat ze allemaal wel niet zag daar hoog op zijn schouders. Dat ze zou kunnen vallen kwam niet in haar op, haar vader zorgde daar wel voor. Volledig vertrouwen, dat had het meisje in haar vader.

‘Sta op, en herinner jezelf’. Volgens mij gaat dat over hoe je ooit volledig durfde te vertrouwen. En volgens mij ligt daar de sleutel. Als ik oude teksten lees, of kinderen op de schouders van hun vader zie zitten, herinner ik mij dat. Dat gevoel dat je hebt als driejarig kind op de schouders van je Vader, machtig mooi…

Ooit begon de revolutie in Frankrijk, waarom niet nog een keer? Denken ze echt dat ze hier mee wegkomen? Waarschijnlijk wel, en wie weet hebben ze gelijk.

Ik wilde het een keer hebben over het elimineren van hooggeplaatste personen door de Amerikanen en Israëlieten in Yemen, Libanon, Iran, Irak, Gaza en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook de Oekraïners doen mee aan dit fenomeen. Het gericht afmaken van mensen die je in de weg zitten is algemeen geaccepteerd in onze westerse beschaving. Dat ik dit nog mag meemaken!

Tis ook niet dat het stiekem gebeurt, je bombardeert gewoon alles plat voor het oog van de wereld en dat is het dan, wie doet mij wat? Nergens vragen in het journaille of dat nou wel zo ethisch is, we drinken een glas, doen een plas, en alles blijft zoals het was.

En als ik er met mensen over praat, wil iedereen het wel anders, maar er iets voor over hebben, er een offer voor brengen, er iets voor laten? Vergeet het maar. We zijn het punt ‘No Return’ allang voorbij. De afgrond is niet meer te vermijden. Zo zonde, we hebben een kans gehad om het anders te gaan doen. Wij, mijn generatie, en een paar daarboven,  hadden kunnen kiezen voor een betere samenleving. Maar we zijn verworden tot egoïstische, omgekochte, consumerende zombie’s, tis niet anders…