Boerderijen. Ik kom uit een klein dorpje in de Betuwe. Op de lagere school zat ik tussen de boerenzoons en boerendochters in. Zo had ik op een gegeven moment 3 Willem’s in mijn klas en 5 Jannen, alle boerenzonen. Ik werkte ook bij een boer, vanaf mijn achtste begon ik met boompjes leggen bij een boomkweker, en vanaf dat moment heb ik eigenlijk elke boer wel gehad. Aardappelboeren waar ik aardappels uit de grond haalde, fruit kwekende boeren waar ik in bomen klom of de kersen mocht keren, boeren met vee van wie ik de stront mocht opruimen, kheb ze allemaal wel gehad. 1 ding hadden al deze boeren gemeen, het was altijd druk op de boerderij.
Ik kom nu weer veel bij boeren langs als sinterklaasje, maar tis echt doodeng. Ik zie eigenlijk bijna nooit iemand op de boerderijen, tis er doodstil. Vroeger liep er altijd van alles rond op zo’n boerderij vandaag de dag geen hond. Er gebeurt niets, nada, noppes. Nu is het winter, ik begrijp dat het dan wat rustiger is maar doodstil?
We hebben al zoveel verloren wat we ooit hadden, het is echt ongelooflijk. En toch denken we dat we het beter doen. Hoelang nog Bron van Zijn? Voor we begrijpen waar het leven om draait?
Één reactie op “26 februari 2025, er zijn veel onderwerpen die vragen om een stukkie, maar hier moet ik het ff over hebben.”
Precies wat je schrijft Koert. Ik zat van mijn 10de tot mn 22ste in mijn vrije tijd ook vaak op de boerderij. Begonnen bij een keuterboer in Noordseschut, vlakbij Hoogeveen. Die had een paard, 2 koeien en een varken. Daarna bij een veeboer in Zuidhorn, vlakbij Groningen. Geweldig vond ik het. Hooien, trekker rijden, melken… Van alles gedaan, een boer moet alles kunnen. Sinds vorige herfst heb ik weer een adresje bij Zwolle, voor als we in Nederland zijn. Een boerderij waar wel altijd leven is. Biogisch, winkeltje erbij, super producten en volle verse melk. Heerlijk!