Vooral de stilte vind ik ’s nachts imponerend. Het was een mooie bruiloft, op het drooggevallen Wad gaven twee prachtige Friezen elkaar het Ja-woord. Wat een verhaal zit er achter, wat een pijn. Het bruidspaar heeft vorig jaar een ongeluk gehad waarbij hun oudste zoon is overleden. Hij werd drie jaar. Er is nog een zoon en daarnaast is de bruid weer zwanger, wat een kracht.
De bruidegom is zo’n Fries die z’n eigen huis bouwt, z’n eigen boot en als het moet z’n eigen vliegtuig. Nergens te bang voor maar wat een verdriet kwam er gisteren naar boven. Gelukkig troost eten en daar hadden we genoeg van, het was een mooie dag!
Alleen staat het hele aanrecht op het moment vol vieze glazen en andere zooi, over een paar uurtjes weer ontbijten. Ik ga aan de slag, het wordt vast weer een mooie dag!
