We voeren gisteren met een nieuwe groep de Waddenzee op en wat denk je? Vast. Muurvast op een zandbank. En dan zit er weinig anders op dan wachten, droogvallen en daarna weer door. Toen we droog waren gevallen wilde ik met Sam van de boot af via een trapje langs de boot. Dat ging tot nu toe altijd goed, tot gisteren.
Met Sam gaat trouwens alles goed. Ik lig wat meer in de kreukels. Niets gebroken of open wonden maar ben ook geen achttien meer. Dit gaan moeilijke dagen worden, auw….
Tis de eerste ochtend, tis nog geen zeven uur maar ik hoor ze alweer rommelen. Ik ga der maar uit, auw auw auw, tot morgen…
Één reactie op “29 juli 2025, ik ben gevallen.”
ja das kut maat