We gaan weer naar de winter. Gisteren sprak ik, tijdens het uitlaten van Sam, met een politieagent. Sam maakt heel veel lawaai als ie aan het zwemmen is. Hij blaft en gromt naar de bal, of stok, om alles en iedereen te waarschuwen dat hij eraan komt. Dat geeft veel hilariteit waardoor je altijd wel aanspraak hebt. Dat de man een agent was daar kwam ik pas later achter, nadat we het woke gebeuren en de ongebreidelde immigratie problematiek besproken hadden. We waren het daarover best eens, gek idee.
De Nederlander bestaat niet, zei dat wat zich koningin noemt, de Fries bestaat wel, zeg ik. Mienskip hield ik de agent voor, dat is waar het om draait. Hij was geboren en getogen in Leeuwarden, een stads Fries dus. Ik vertelde hem over mijn tijd tussen de Wâld-Friezen, (schrijf je dat zo?), en dat ik daar nog mienskip ervaren heb. Daar heb ik het bij gelaten, ik heb hem niet rechtstreeks aangevallen, man, wat moest ik me inhouden. Hij vond zijn werk belangrijk, er moesten regels zijn waar wij ons aan moeten houden volgens de agent. Dat die regels, alles wat we net besproken hadden en waarover we het met elkaar eens waren, in stand houden daar dacht hij verder maar niet over na.
Tis ook moeilijk, de agent is een aardige, nette jongen die na zijn tijd bij de marechaussee zo gehersenspoeld was dat hij nu echt denkt dat hij belangrijk is als agent. Ik heb hem aangeraden de Oera Linda te gaan lezen, of er wat over op te zoeken. Ik ben er eindelijk achter dat mensen vertellen dat ze onderdeel zijn van het probleem niet werkt. Ze zullen er zelf achter moeten komen en dat gaat maar heel langzaam. Helaas…
